ای رحمان
من جز تو چه کسی را دارم تا از او بخواهم غم و رنجم را برطرف سازد؟
اینک رو به سوى تو آورده ام
و دست حاجت به درگاه تو دراز کرده ام.
پس به عزت و جلالت قسم،
دعایم را مستجاب گردان،
و مرا به آرزویم برسان،
و مرا ناامید مگردان.
اى که از بندگانت بسیار زود راضى می شوى!
ببخش بر بنده اى که به جز دعا و تضّرع هیچ ندارد.
اى که نام تو دواى دردمندان،
یاد تو شفای بیماران
و اطاعت از تو بی نیازى در جهان است!
رحم کن به کسى که سرمایه اش امید به توست
و جز گریه اسلحه ای ندارد.
بخشی از مناجات امیرالمؤمنین که به یکی از یاران خود به نام کمیل آموخت. این دعا به نام دعای کمیل مشهور است.
